نگاهش

میکنم شاید بخواند از نگاه من که اورا دوست میدارم

ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمیخواهد

به برگ گل نوشتم

من که اورا دوست میدارم

ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت

تا اورا بخنسر بروی شانه های مهربانت میگذارم عقده ی دل میگشایم

گریه ی بی اختیارم از غم نامردمی ها بغض ها در سینه دارم

شانه هایت را برای گریه کردن دوست دارمداند 

نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من که اورا دوست میدارم

ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمیخواهد

به برگ گل نوشتم من که اورا دوست میدارم

ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت

تا اورا بخنداند 

اون منم که عاشقونه شعر چشماتو میگفتم...

هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم...

هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره...

هنوزم میگم خدایا کاشکی برگرده دوباره...